EEN TOCHT DIE ALLES TE BIEDEN HAD.... FOTO'S VOLGEN BINNENKORT (OPROEP AAN DE DEELNEMERS GRAAG FOTO'S AAN MIJN MAILEN) Dit jaar was de toertocht in Limburg vanuit Montfort. Ik heb het al verschillende keren aangegeven, maar ik kom graag in deze provincie. Gé Smits heeft het dit jaar op zicht genomen om de tocht uit te zetten en samen met Richard ( chef-kok, meerijder en later bezemwagen), Jan (bezemwagen) en Toine (heel vaak de rode lantaarn) ons in onze avonturen te begeleiden en bij te sturen. Vooraf kan worden gezegd een geslaagde tocht met mooie stops en goed eten. Maar daarover later meer.             De Voorbereiding Hoewel de tocht in goede handen was wilde ik graag de tocht alvast een keer eerder rijden en dat hebben we twee weken voor moment "U" gedaan. Hierdoor had ik wat voorkennis en was voorbereid om de dingen die komen gaan. Verder heeft Toine mooie Hesjes gemaakt en heeft Chef-kok Richard zich mentaal voorbereid op de meute die voor het ontbijt kwam. Uiteindelijk bleek ook dit jaar weer dat je van alles kunt voorbereiden maar enige gezellige chaos houd je altijd. De Start Tot op het laatste moment veranderde het aantal deelnemers en de wensen voor wel of niet ontbijten c.q. mee-eten. De weervoorspellingen waren goed (zowel buienradar als weeronline voorspelden droog en geregeld zond, helaas zijn we weer een illusie armer) )Uiteindelijk waren er 13 brommers aan de start en in totaal 16 personen (drie kids, want ja het hobby moet levend worden gehouden). ER was de mogelijkheid tot een oldtimer brommer'-ontbijt. Hier hadden zicht 7 personen voor opgegeven. Alleesn was iedereen zo op tijd dat dat Richard nog snel even 6 ontbijtjes extra mocht maken. Het ontbijt bestond overigens uit koffie (voor de kinderen fris) met twee sneeën brood met gebakken ei en spek; daarnaast een bijlage. Na een goede bodem gelegd te hebben, zijn we uiteindelijk om tien over tien vertrokken. Van Montfort naar Thorn  De eerste etappe voerde naar het witte stadje Thorn. Daar waren we ook al in 2012 doorheen gereden, maar deze keer zouden we even bij de Abdijkerk stoppen voor een fotomoment. Maar zoals met ook voorgaande toertochten waren ook hier weer de eerste tien kilometer het spannends. Zou er een brommer uitvallen of niet. Helaas heeft ook dit jaar één brommer de eerste etappe niet overleefd. Bij de Globemaster van Ben Hoogers is het volledige koppelingshuis voor zichzelf begonnen met als triest resultaat dat de brommer niets meer deed. Eerste inspectie maakte duidelijk dat de deksel door de klap gescheurd was, dat was meteen helder want de olie lag onder de brommer in plaats van in het blok en later bleek dus ook dat de koppeling uit elkaar lag. Dat was dus einde oefening voor vandaag. Maar Richard heeft zijn brommer ter beschikking gesteld en heeft in de bezemwagen plaatsgenomen. De brommer hebben we even snel naar Maasbracht gebracht om vervolgens naar Thorn te reizen. In Thorn hebben we even gestopt voor een foto. Dit kwam goed uit want buienradar en weeronline hadden het niet helemaal juist en het eerste kleine buitje was een feit. Van Thorn over Maaseik naar Nattenhoven Toen het weer wat droog was hebben we onze tocht vervolgd. Langs de Maas en over kleinere dorpjes met leuke namen zoals Kessenich, Aldeneik en Kinrooi reden wij België binnen om even Maaseik aan te doen. Maaseik heeft een mooie historische kern. Deze stad is vooral bekend als (vermoedelijke) geboorte plaats van Jan van Eyck; u weet wel die schilder van de reclame van LOI (Nederland wordt steeds slimmer) waardoor de beste man alsnog een parkeerboete kreeg omdat de parkeerwacht blijkbaar wel een cursus volgt. Na Maaseik weer verder over Papenhoven, Roosteren, Grevenbicht en Obbicht. Vlak na Maaseik wilde de Coronet van Leo niet meer zo lekker. Leo kon gasgeven wat hij wilde maar de toeren gingen niet omhoog. Gelukkig bleek dat een vuiltje in de carburateur wat net zo onverwachts verdween als dat het gekomen was. Op de route die volgde zaten verschillende uitdagende stukje waar we dijkje op en dijkje af moesten. Een dijkje op was zo steil en boven aan moest een bocht van meer dan 90 graden worden gemaakt. Dat was reden om even te stoppen om een aanloopje te nemen. Ik zou wel even laten zien hoe het moest waarbij ik bijna onder een auto en daarna een motor kwam (waar kamen die nu opeens vandaan?). Met enig geluk en stuurmanskunst kwam ik toch ongeschonden boven. Waarna de anderen volgden. Later bleek dat de meesten niet zo onder de indruk waren van dat kleine hellinkje; tja..... Uiteindelijk kwamen we in Nattenhoven aan. Een plaats waar de bokkenrijders ( een roversbende) hun kapel hadden. Maar ook de plaats waar we bij Café Lombok de lunch nuttigden. Er was Zuurvlees te krijgen, een Zuid-Limburgs gerecht, dat wordt bereid met paardenvlees. Zuurvlees lijkt op stoofvlees en hachee. De naam komt van het vooraf marineren van het vlees in azijn. Maar de smaak is, in tegenstelling tot hachee, zoet. Het zuur van de azijn wordt namelijk ruimschoots gecompenseerd door de toevoeging van peperkoek en stroop. Zuurvlees wordt in zowel Nederlands als Belgisch Limburg en in het Duitse Rijnland gegeten, veelal bij friet of aardappelpuree. Bij de frituur in Limburg kan men meestal een frietje met zuurvlees krijgen, maar ook in veel restaurants en eetcafés, snackbars en eethuizen is zuurvlees te krijgen. Van Nattenhoven naar Schierwaldenrath De helft van de tocht zat er op. Nu weer goed gesterkt verder. Wij reden langs over Guttencoven Limbrecht en Nieuwstad Duitsland in Over Melle reden we door een bosrijke omgeving naar Schierwaldenrath. Helaas had het wel weer begonnen te regenen maar de pret was er niet minder om. In Schierwaldenrath is het werkstation van de Selkantbahn. Dat is een stoomtram. Toen we aankwamen werd het droog en waren we nog op tijd om de stoomtram te zien vertrekken. Gelijktijdig was er een fotoshoot voor een Nederlands modeblad/merk (zie de foto) dus als u deze dame voor de tram in een tijdschrift tegenkomt, die foto's zijn dus in Schierwaldenrath gemaakt. Er was daar een grote museumwerkplaats waar mocht worden gekeken. Hier worden de stoomtrams gerestaureerd en er stonden dus locs, tramstellen en allerlei soorten onderdelen en gereedschap. Van Schierwaldenrath over Echt naar Montfort Net op tijd om weer in de regen te kunnen rijden zijn we weer opgestapt om onze weg te vervolgen langs de buurtschappen Spaanshuisken (er staat nog een tolhuis van Fillips II) en Koningsbosch (de koningen hadden hier het jaagrecht) reden we richting Echt naar de abdij Lilbosch, het was inmiddels weer droog. En hier had ik dus voordeel van de voorkennis. Bij de abdij hoort ook een kloosterwinkel. Hier kun je producten kopen die door dit of andere kloosters en abdijen worden geproduceerd en twee weken geleden had ik hier een heerlijke Duitse rode wijn (een milde Dornfelder uit 2012) gekocht. Dus bij aankomst meteen de winkel in en alle overige flessen (het waren er maar zeven hoor) en ook een (ik weet inmiddels) lekkere Riesling. Op aanraden van Toine heb ik mijn boodschappen lijstje compleet gemaakt met honing van de Abdij. Maar dat was natuurlijk niet de reden dat we de Abdij stopten. Gé had een rondleiding geregeld. Tijdens die rondleiding hoorden we onder andere dat men in deze Abdij in retraite kan gaan. Verder dat het bekend is van het LIVAR-varken (een Limburgs varkensras) wat voornamelijk buiten in grote omheinde graslanden houd en voert met Spelt-granen. Volgens Rischard (onze chef-kok) is het schitterend vlees om mee te werken en moet het heerlijk smaken. Niet raar dus dat de vraag groter is dan het aanbod (varkenshaas bijna 40,-- euro de kilo). De orde die in deze Abdij verblijft is een orde van stilte; er wordt zo weinig mogelijk gesproken. We hebben de kerk mogen bekijken. Ook was er op het terrein en Gymnasium (priesteropleiding) en is er tijdens de tweede wereldoorlog een bunker gebouwd.  De bunker konden we ook bezichtigen. Hierna hebben we het laatste stukje gereden; over Pepinusbeek terug naar Montfort De Afsluiting en tot slot In Monfort werden de brommers opgeladen. Er werd hier en daar nog nagepraat en een groot deel vervolgde daarna zijn nog lange weg naar huis. Sylke en ik zijn nog met Gé, Jan en Toine gaan eten bij Le Mistral in Maasbracht. Een leuke tent met een goede keuken en een van oorsprong Zaanse chefkok. Prijs-kwaliteitverhouding was meer dan oké. Een aanrader mocht je ooit in Maasbracht komen. Ik kan zeggen dat ook deze tocht weer meer dan geslaagd was. Op de vraag van een meerijder hoe ik deze tocht wilde gaan toppen volgend jaar, moet ik het antwoord schuldig blijven; ik weet het echt niet. Ik bedank hierbij Gé, Toine, Richard en Jan voor de goede zorgen en dat met die regen dat viel ontzettend mee hoor. Ik hoop allen en misschien ook anderen op 28 mei 2016 weer te ontmoeten. Dan wordt de 15e Magneetclub toertocht verreden. Dit is dus een lustrum rit en die verzorg ik weer zelf. Hij zal in Enkhuizen starten en eindigen. Ik moet het één en ander nog even checken maar de bedoeling is om naar Staveren (Stavoren) te rijden en dan met de boot naar Enkhuizen of eerst varen en dan rijden. Houd vooral  Toertocht 2016 in de gaten.